Jan Ebeltjes: 'Vekaansie'

Datum: 22-07-2017

19.07 uur - ‘k Heb ‘n stel oaverbuur’n, Wout en Astrid heet ze. ’t Is ’n bitje ‘n apat stel, veural Wout. Goed ketak krie’j d’r nie met, ma det kan ok komm’n umdat hij gin plat pröt. Hij verstöt ter ok niks van. ’k Denke dat Wout import is, det kan ok nie aans met zo’n naam, Wout. Hij hef ’n eumeunigen kroam rond ’t huus en ’t onkruud stiet fossens hoge bie hum in ’n tuin, wat det betreft hadd’n ze ‘m better Oerwout kunn’n nuum’n. 

 

Doarbie, Wout en Astrid bint ’n stel eumeunige schroapers, ze geeft gin cent tevölle uut. 

Op zich is det nie zo biezunder, schroapers kom ie oaveral teeg’n. Ie kent ze zelf wel, van die luu die net oaver de grenze goat tenk’n umdat de benzine doar gekoper is. Of van die luu die zundaang’s met geweld vief cent in ’n kollektebuul gooit um ‘n aander in de karkbaanke te laot’n geleum’n dat ’t een euro is. Van die luu die nie an buurtbarbekjoes metdoet umdat ze zogenaamd allergies veur vleis bint, de karbonades bie de Aldi haalt en ’n auto wast as ’t rèngt. Schealt water.

 

Schroapers hebt vake ’n kerreven, wee’j wè, zo’n ding wà’j achter ’n auto kunt knupp’n. 

Zo’n apparaat kost tweedehans nie zovölle, is ’n eenmaligen investering en ie kunt ter joar en dag mooi gekoop met op vekaansie. Wout en Astrid hebt ok zo’n ding en ieder zommer slept ze ‘m noar ‘n kemping argens in de Belgiese Ardenn’n. ‘Mooi loat’n slepp’n,’ heur ik oe zegg’n, ‘ie hebt ter gin las van.’ Ie vergist oe, ‘k heb ter wel las van en nie zo’n bitje ok. Ieder zommer heb ik die trekhutte ’n paar wekke bie mie veur ’t huus stoan. Wout en Astrid hebt zelf gin oprit, dus zet ze det ding steil bie mie veur de deure. Twee wekk’n lange bint ze gangs um det hok in te pakk’n en noa de vekaansie nog is weer twee wekk’n um d’r alles weer uut te pakk’n. 

 

Ie geleuft nie wat Wout en Astrid ammoal in die hutte pakt, ’t lek mangs net of ze goat verhuuz’n, ech woar. Bange veur inbrekkers hoef ze niet te wè’n as ze vot bint, ’t huus is toch kats lög. Gisteroamd leut ik ’n hond è’m uut en toen ik terugge kwam was Astrid aweer drok an ’t inpakk’n. Op de stoepe steu ’n magnetron, twaalfdeligen pann’nset, vierpits-gasstel en ’n koelkaste, det mos ter amoal in. ‘Lieve tied,’ zè ik teeg’n Astrid, ’t hef meer vot van ‘n slepkök’n dan van ‘n kerreven.’

‘Joa,’ sneer’n Astrid terugge, ‘wie ’t breed hef löt ’t breed hang’n.’

Det klopt wel bie Astrid, ‘k heb heur veurige wekke ’n keer per ongeluk vanachter de luuksafleks bekekk’n toen zie in ’n tuin onkruud steu te plukk’n. Nòh, ik kan oe vertell’n dat zie ze breed löt hang’n. Foi, ‘k heb met alle verstaand stoan kiek’n. 

 

Op ’t moment dà’k met Astrid an de proat was kwam Wout met ’n mud eerpels anzett’n.

‘Was det tà,’ vreug ik an Wout, ‘bie’j bange dà’j verhongert in de Ardenn’n?’

‘Nee,’ zè Wout, ‘dat is voor de balans van de caravan, vorig jaar zijn we bij Eindhoven bijna van de weg geraakt, dat overkomt mij niet nog een keer.’ Inwendig mos ik lachen, wat ’n flauwekul. De eerpels zult bie oons wel ‘n cent de kilo goedkoper wè’n dan in Belgieje, vandoar det geslep, leert mie Wout kenn’n. ‘Wò’j è’m in ’n kerreven kiek’n?’ vreug Astrid. Joa, det leek mie wel wat. 

Wout ging veurop, met muujte. Zo’n kerreven hef ’n deure van ’n halven meter en Wout ’n boek van ’n meter, dus det kossen heel wat worstel’n um binn’n te komm’n.

Astrid, van onder’n nog breder as van bòm’n, kwam der achteran, de kerrevendeure knapp’n zowat uut ‘t kezien. Ma noa ’n minute was Astrid ok binn’n. ‘Kiek,’ hijgen Astrid, ‘dit is oons tweede huus, wie bint van alle gemakk’n veurzien, wie hebt alles binn’n handbereik.’ 

Joa, wat wò’j ok met ’n veerkaante meter lèfruumte, tuurluk hè’j dan alles veur ’t griep’n. 

Keal, in zo’n hok zo’j toch akuut ‘n anval van prins Claustrofobie krieg’n. 

‘Dit joar nemt wie ok ’n sköttel met,’ zè Astrid, ‘dan kan Wout mooi Studio Sport kiek’n.’

Wout stell’n veur um mie ’n rondleiding deur ’n kerreven te geem’n. Nòh ja, ’t was meer ronddreij’n dan rondleij’n. Astrid kon met goed fesoen de konte nie keer’n en Wout zat met ’n boek vaste tussen de toafel en ’t anrechblad. Ik kon zelf ok gin kaante op en wol uutwiek’n noa de WC, pal achter mie.

Met dat ik de deure löstrekke krieg ik ’n benaan’ndeuze met inhold oaver mie hen.

Keal, het leek wel of de wearld verging. Blikk’n met broene bonen, pakk’n spagettie, WC-papier, ingeblikte gehaktball’n, ofwasmiddel, moandverbaand, koek’n, soepstengels, tijgerslips 7XL (ech woar), dreuge wos, pakk’n suuker, ie kon ‘t zo gek nie bedenk’n of ik kreeg het wel oaver mie hen.

Wout sprung van schrik in de bene, ’t anrech kwam lös van de vloere en met ’n klap lag de toafel op de grond, kats of’ebrökk’n. ’t Veurdeel was wel dà’j dreks ’n stuk meer ruumte hadd’n.

‘Sorry buurman,’ zè Wout, ‘het toilet gebruiken we als provisiekast.’

Joa, det had ik zelf ok al wel in de gaat’n met al den kroam en bosschopp’n um mie hen, goat toch hen. Astrid begun ineens te gill’n en vreug of zie ’n dokter mos bell’n.

‘Wat mankeert oe,’ vreug ik heur, ‘waarumme zò’j ’n dokter bell’n?’

‘Hier op an,’ zè Astrid, ‘volgens mie hè’j ’n eumeunigen gluppe in ’n kop zitt’n.’ 

Det zol bes kunn’n, ’t wönn’n mie kats rood veur de oog’n, ’t leup mie langs ’t gezichte.

Astrid hef ’n EHBO-cursus ‘edoan en ik mos van heur goan zitt’n met ’n kop in nekk’n.

Zie kwam in de volle (dubbele) breedte over mie hen hang’n en met ’n theedoek probeer’n zie ‘t bloed’n te stopp’n. ‘Houden jullie even op?’ vreug Wout den op ’t zelfde moment ’n kepotte ketsjupflesse op ’t anrech zett’n. 

 

Noa alle konsternasie vreug Astrid: ‘Zal ik è’m koffie zett’n?’ 

‘Dat zal niet gaan schat,’ zè Wout, ‘we hebben geen stroom, de stekker zit er niet in.’ 

Det kwam mie goed uut, ‘k wol hemoal gin koffie hemm’n. ‘k Wol ma één ding, det benauwde hok uut en rap op huus an. Foi, ‘k mos ter toch ech nie an denk’n um drie wekk’n lange in zo’n bekrump’n trekhutte te zitt’n, ie zoll’n toch hartstikke gek wodd’n. 

  

Ma ’t kan nog völle gekker.

D’r bint zelfs luu die zommers met ’n tente op pad goat, met ’n tente!

‘Terugge naar de beesiks,’ heur’n ik pas iemand zegg’n, ‘geniet’n van de ultieme vrieheid.’

Goat toch asteblief hen met oen oaverdreem’n taalgebruuk, wès eerluk en zeg dà’j ’t vekaansiegeld d’r kats hebt deur’edreijd, woar hè’j aans die dure tellevisie van betaald?

Ultieme vrieheid? Loat mie asteblief nie lachen, as ’t rèngt ku’j in ’n tente gin kaante op en zit ie achter den rits te kiek’n. Det weet ik uut eigen ervaring.

 

Toen ik ’n joar of zestiene was heb ik ok is kampeerd, met ’n kammeroad van mie.

Met ‘n tente (van tante Geertruida uut Riessen) achter op ’n brommer knapp’n wie noar ’n kemping in de buurte. Doar an’ekömm’n mossen wie eers intjekk’n. Det duur’n anderhalf uur umdat honderdvieftig man veur oons hetzelfde woll’n. Ma uuteindeluk kreeg’n wie ’n stuk grös van twee bie twee meter. Wie hebt de tente uut’epakt en eers alle tentstokk’n netjes op de rieje in ’t grös ‘eleg.

An ieder’n stok zat ’n gekleurd stuk plakbaand, de stokk’n met dezelfde kleur plakbaand kò’j zo in mekare stekk’n. Ma det mos è’m wachen, het begun te rèng’n dat ’t daver’n. Schuul’n in ‘t twaletgebouw was gin sukses, deur de rèng’n leup’n de WC’s oaver en steu’n wie zo’n bitje tot an de kuut’n in de stront. Um eerluk te wè’n was ik toen het hele kampeer’n a dikke zat.

Noa ’n half uur hebt wie de tentstokk’n weer op’ezoch en, ie geleuft het nie, het plakbaand lag ter nös. Keal, wat hef ’t een knooi’n ‘ekost um die tente in de bene te krieg’n.

Ma ’s oams late steu het ding dan toch, wie hadd’n nog drie stokk’n en twaalf hering’n oaver.    

De tente had wel iets vot van ’n onopgemaakt berre ma zol veur ’t zelfde geld ok veur ’n half ontdooiden iglo deur kunn’n goan, ’t was gin gezichte. Ma wie zaat’n in ieder geval dreuge.

’s Nachts heb ik eumeunig slech ‘esloap’n, man, wat is ‘t benauwd in zo’n tente. De buur’n in de tente nös oons hadd’n ’t ok al zo benauwd, ie konn’n ze ’n heel’n nach heur’n zuchen en hijgen.

Vrog in ’n monn’n begun het weer te rèng’n. De tente van tante Geertruida was zo lek as ’n zeefe, het rèng’n d’r dwars deurhen. Wie hadd’n de stoete en de klere nat en ik was kold tot op ’t bot.

‘k Heb ’n halven dag veur ’n primusbraander ‘ezett’n um weer op temperatuur te komm’n met as gevolg dat wie ’s oams de metgebrachte makkaronie nie op konn’n warm’n, ’t gas was op.

‘t Kampeer’n had meer vot van krampeer’n, wat ’n ellende. En ‘t heul nie op. ‘k Mos in de rieje stoan veur ‘t twaletgebouw, de kempingwinkel zat dichte, d’r kwam allerlei ongedierte de tente binn’nschoffel’n en de buur’n hadd’n ’t oaverdag ok heel benauwd. Rond zes uur was ik het hemoal zat en zè ik teeg’n mien kammeroad: ‘Ik weet nie wat ie doet, ma ik trap hum an, ik goa op huus an.’

Met ’n uur was ik weer thuus en ik bin met twee kruuk’n, ’n flesse draank en ’n elektriese dekk’n noa berre ‘egoan. Kampeer’n, proat mie d’r nie van, ‘k heb ter ’n jeugdtrauma an oaver’eholl’n, ech woar.

 

Veurige wekke hadd’n wie weer is ’n verjoardag, Drieka was ter ok, wee’j wè, die angetrouwde achternichte uut Nötter. Zie giet ieder joar twee keer noar Griek’nlaand en det mut iederene weet’n. Ok noe weer. ‘Vekaansie is mooi,’ zè Drieka, ’jammer dat ’t zo groewluk völle geald kost, kui’j ter mie astebleef stoomp oawerhen.’ En doar rettel’n Drieka hen, wat zie veur ’n hotel mos betaal’n, wat de dinee’s kossen, de uutstapjes en de reize. ‘Joa, vie’j vleengt,’ zè Drieka, ‘vie’j vleengt altied eerste klas met Lufthansje uut Duutslaand en oawer twee wekke goa’w wier.’ De taal was volgens Drieka gin probleem meer want zie zat sinds kot op Engelse les bie Mans van ’t Köttelpad in Riessen. Det ging merakels volgens Drieka. Noa tien minuut’n was ik ‘t gepoch en gebloas van Drieka hemoal zat.

Ik vreug heur: ‘Hoe vroag ie in ’t Engels of de luu oe verstoat?’

‘Dan vroag ie,’ zè Drieka met ’n stoal’n gezichte, ‘doe joe spiek plat?’

Ik bin rap noar de WC ‘egoan en heb doar stoan spiej’n van ’t lachen.

Drieka, wat ’n petret.  

 

Pas lèzen ik in de kraante dà’j teengswoordig ok kunt glampeer’n.

Ech woar, kiekt ma op ’t internet à’j mie nie geleuft.

Glampeer’n is veur de luu die iets minder schroaperig bint an’eleg dan de luu met ‘n kerreven of ’n tente. Glampeer’n is luukser dan kampeer’n, met ’n glampeertente hè’j de beschikking oaver twee sloapkamers, ’n twalet, does, koelkaste en ’n kökk’n. 

Bie’j dan goed wies of nie, dan ku’j toch net zo goed thuus bliem’n?  

 

Nee, kampeer’n of glampeer’n met ’n tente is niks veur mie, ok det gejakker met ‘n trekhutte lek mie niks. En dan alle stress wat ter bie kump kiek’n, ie zoll’n toch kats oaverspann’n van de vekaansie terugge komm’n.

 

‘Goa ie dan nooit op vekaansie?’ heur ik oe vroag’n.

Joawel, ik haal ieder’n zoaterdag ’n vis op de markt en mangs deur de wekke ok nog ene.

          

Woar à’j dit zommer ok hen goat, past goed op oezelf en kiekt goed uut.

Doe ’t veural hènig an!

 

Jan 

 

 

Reacties via Facebook

Reacties

Tonnie schreef op 22-07-2017

Jan het is weer fantastisch

Dirk Jan schreef op 23-07-2017

Best wel vermoeiend dat dialect lezen, ik proate het liever.

Janny schreef op 23-07-2017

Prachtig Jan

k.e schreef op 23-07-2017

dirk.jan, dat is het we lullen het de hele dag maar schrijven?????

William S. Burroughs schreef op 23-07-2017

Ik vind het knap geschreven maar vraag mij af waarom de inhoud altijd zo simpel moet zijn. Het is toch vaak een soort van klucht waarin de hoofdpersonen nog net niet achterlijk zijn. We en daar bedoel ik ons dialectsprekers mee komen in zo'n stuk bijna nooit echt slim uit de verf. Nu weet ik wel dat juist die simpelheid en droogheid de kracht is en dus ook de humor bepaald. En daar moet je van houden of je nu dialect spreekt of niet. Ieder zijn meug. Feit blijft wel dat het dankzij het dialect plaatselijk leuk wordt gevonden. En dat stelt mij dan weer gerust want je moet er toch niet aan denken dat de hele wereld zo redeneert. Tot slot wil ik benadrukken dat ik alle respect voor de schrijver heb maar ik lees het altijd met plaatsvervangende schaamte ten aanzien van de hoofdpersonen. Hoe simpel kan een mens zijn? En voor de mensen die zich soms achtergesteld voelen tov de rest van het land kan ik melden dat dit er niet bepaald aan bijdraagt. Plaatselijk is het en plaatselijk mag het van mij blijven. Prettige dag.

William S. Burroughs schreef op 23-07-2017

Heb ik een hekel aan dialect? Welnee. Ik vind John Lanting met zijn theater van de lach net zo tenenkrommend. Prettige dag.

WAt ben ik toch een tut! schreef op 23-07-2017

@WSB; volgens mij zijn er alleen dialectwoorden die betrekking hebben op de leefomgeving van 100 jaar geleden. Welke humor je waardeert heeft te maken met je niveau, ik kan me niet voorstellen dat een professor in de deuk ligt bij André van Duin of "Toen was geluk nog heel gewoon". Er is niks mis met simpelheid, ik waardeer het wanneer mensen zich niet interessanter voordoen dan ze zijn. Wel grappig vind ik dat hoogopgeleiden die voor dorpsfeesten terugkomen in hun geboortedorp zich weer kunnen aanpassen aan de omgeving.

Jos schreef op 23-07-2017

tut ga je washok maar weer in en onthoud je van commentaar.

Jan schreef op 24-07-2017

Beste William, Bedankt veur oen uitgebreide commentaar, 'k heb 't met völle interesse 'elèzen. Ie hebt 'n paar vroag'n 'esteld en opmarking'n 'eplaatst woar ik wel è'm op in wil goan. (1) Ie vroagt oe of woarumme de inhold van mien schriefsels altijd zo simpel mut wè'n. Verderop in oen reactie geef ie zelf het antwoord al, de 'simpelheid en droogheid' bint bepalend veur de humor in mien schriefsels. Doarbie, ik hol 't simpel umdat het lè'm vake al ingewikkeld genog is. (2) Ie schrieft dat mien verhaal'n 'n soort van klucht bint woarin de hoofdpersoon'n nog net niet achterluk bint en dat dialectsprekkers doardeur bienoa nooit echt slim uut de varfe komt. Ik dènke da'j doar de plaanke kats missloat, ie bint degene die de 'simpelheid' en het 'dialect' an mekare knupt, ik nie. Die simpel- of achterlukheid in mien verhaal'n hef niks met oons dialect te maak'n! Kiekt is noar Toon Hermans, hoevake kwam den nie 'simpel en achterluk' veur 'n dag? Met oen woord'n: 'Je moet er toch niet aan denken dat de hele wereld zo redeneert...' Of Brigitte Kaandorp, den lesten kan veur 'n dag komm'n asof zie 'n IQ van dattig hef. Um het dichter bie huus te holl'n, wat dach ie van Herman Finkers? 't Hef amoal te maak'n met stuk (gezonde) zelfspot, of det noe in 't dialect is of nie maakt nie uut. Ie kiest ter veur um oezelf uut te geem'n veur William S. Burroughs, 'n bekend Amerikaans schriever. Ik kieze d'r veur um simpel veur 'n dag te komm'n ma wel as 'n keal den met de beide bene op de grond stiet. 'k Stekke doarbie miezelf (ok) de gek an en nie zo'n bitje ok. (3) Ie zegt oaver mien verhaal'n: 'Plaatselijk is het en plaatselijk mag het blijven.' Klopt, hier op 'Hart van Hellendoorn' is het nogal plaatseluk, ma mien verhaal'n wod ok buut'n Nijverdal 'elèzen, tot in Groning'n toe. Ik zeg det nie um te pochen of te bloazen, ma um oe dudeluk te maak'n dat er 'n hoop luu bint die, zoas ze zelf zegt, zich in mien verhaal'n herkent of zich deur iets in mien verhaal'n vuult an'esprökk'n. En dat ze der um kunt lachen is mooi. Zovölle valt er nie meer te lachen teeg'nswoordig. Loat wie het 'simpel' holl'n, komt 'n keer op de koffie! Jan

William S. Burroughs schreef op 24-07-2017

Beste Jan. U ook bedankt voor uw reactie. Nee ik begeef mij niet op uw terrein want ik ken het spreekwoord schoenmaker hou je bij je leest. Ik moet toegeven dat u mijn kijk op uw genre wel heeft bijgesteld. De link tussen dialect en simpelheid heeft u terecht de wereld uit geholpen. Het feit dat ik er eigenlijk geen speld tussen kan krijgen geeft aan dat u hier wel slim uit de verf komt. Ben ik nu dan helemaal om? Nee want ik ben natuurlijk niet als de wind en zijn jasje en het blad aan de boom. Ik wens u veel succes en heb respect voor u als persoon maar blijf wel allergisch voor het genre. Even goede vrienden en een kop koffie vind ik geen probleem. Prettige dag.

k.e schreef op 24-07-2017

JOS, waar kan ik verslag van TUT lezen?????

Jos schreef op 24-07-2017

lezen k.e..niet je sterkste kan altijd

Wat ben ik toch een tut! schreef op 24-07-2017

De inhoud vind ik helemaal niet simpel. De taak van een kunstenaar/schrijver is om de tijdgeest van een afstand te aanschouwen en de mensen er op attenderen "kijk eens hoe mal we allemaal bezig zijn, rennen als een kip zonder kop, om met de massa mee te gaan, je te laten beïnvloeden door de televisie, reclame, wat andere mensen doen; steeds op zoek naar nieuwe prikkels." en dat waardeer ik aan mensen die met beide benen op de grond staan; leef gewoon simpel, geniet van gewone dingen, een pilsje op het terras in eigen dorp, en laat alle anderen maal lekker interessant doen.

Wat ben ik toch een tut! schreef op 24-07-2017

Het is elke keer genieten van de reactie's van Jos; hoe verzin je het, dat vind ik nou echte humor! Jos ik kijk alweer verlangend uit naar je commentaar.

Jos schreef op 24-07-2017

wij niet naar de jouwe.

Han schreef op 25-07-2017

Tut. Moest even wennen aan jou eerste reactie. De tweede kan ik mij wel in vinden. De woorden die ik in het verleden al vaker gebruikt heb, zullen je dan ook wel bekend in de oren klinken. "Eenvoud is een luxe dat ons vaak ontbreekt"

Wat ben ik toch een tut! schreef op 25-07-2017

@Jan; je stukkie is gewoon heel mooi geschreven, een opluchting, eindelijk eens een tegengeluid in deze tijd, waarin iedereen zich laat opjutten door de media en je directe omgeving, over wat je allemaal moet doen om 'erbij' te horen,om niet als een looser te worden uitgemaakt (opleiding,, carriëre, mode, interieur, auto, vakantie, veel vrienden, uitgaan, Cito-uitslag van je kinderen). Hier wordt een mens toch moe van! Jan, het zou nog fijner zijn wanneer je de tekst gaat voorlezen, want ik hoor graag dialect. Hopelijk volgt er nog meer moois van jou.

Wat ben ik toch een tut! schreef op 25-07-2017

@Han; Met öe kan'k proaten! Hier denken we hetzelfde over. Kinderen hebben in de speeltuin in eigen straat toch net zoveel plezier als in Disneyland Parijs. Ieder mens wil toch steeds nieuwe prikkels, daarvoor hoef je niet naar Zuid-Afrika of India; pak je auto of fiets en bekijk je eigen omgeving en Nederland eens met andere ogen. Zelfs de toeristische foto's van Nederland op b.v. Pinterest zijn indrukwekkend. In reisgidsen van Kopenhagen zie je prachtige foto's van schattige gekleurde huizen, je denkt dan dat de hele stad zo mooi is, terwijl in werkelijkheid het maar paar honderd meter beslaat. Geluk moet je in jezelf zoeken, je moet tevreden zijn met wat je wél hebt, en het geluk niet van anderen of plekken laten afhangen.

k.e schreef op 25-07-2017

hoezo meneer JOS, WIJ niet op de jouwe.

Mitis schreef op 25-07-2017

@ Wat een tut enz. Ik kan ver met je mee gaan, maar ook mensen zijn beesten, dat blijkt steeds weer, alleen de sterke overleeft...

Jos schreef op 25-07-2017

K.e. ga op de koffie bij Tut. misschien is het wel gezellig en bloeit er iets op.

Wat ben ik toch een tut! schreef op 25-07-2017

@ Mitis; klopt, mensen zijn kuddedieren Wat wil je zeggen met 'de sterke overleeft', dat jij haast wel verplicht bent je aan te passen aan de meerderheid? Of dat je best buiten de kudde kunt overleven?

Wat ben ik toch en tut! schreef op 25-07-2017

@Jos; dan mag jij later ons bruidsjonkertje zijn.

Jos schreef op 25-07-2017

ik pas

Han schreef op 26-07-2017

Als Jos het bruidsjonkertje wordt Tut, dan wil ik je weggeven.

richard schreef op 26-07-2017

Tut alleen wegsturen naar een ver oord lijkt mij nog beter.

Jos schreef op 26-07-2017

ik geef haar zo weg aan een dorp in Afrika, kunnen ze veel van haar gebruiken.

Mitis schreef op 26-07-2017

@ Wat ben ik toch...: Je kunt goed buiten de kudde overleven. Het ligt er maar aan tot welke sub groep je behoort. Hoor je bij de elite of geaccepteerde kunstenmakers applaudisseert Jan met de Pet voor elke onnozele opmerking. Het zelfde geld voor zelf benoemde ¨sterren¨ . Ben je Jan met de Pet dan wordt dit niet gewaardeerd. Kop houden en doorwerken is het devies. Helaas heeft Jan nog steeds onvoldoende door dat hij al eeuwen wordt uitgebuit door de elite. Het ergst is de religieuze elite, prachtige onzin verhalen om Jan onder de duim te houden. Als Jan seks en voedsel heeft is hij helaas tevreden. De elite gaat voor status. Ook niets nieuws, ijdelheid der ijdelheden, niets dan ijdelheid heb ik lang geleden geleerd...

Wat ben ik toch een tut! schreef op 27-07-2017

@Mitis; je trekt wel een heel sombere realistische conclusie. Dat was vooral in het verleden, gelukkig is het nu beter. De 'elite' werkgevers en ondernemers moet wel 60/80 uren werken om alles draaiende te houden en lopen risico om failliet te gaan, en dan te belanden in caravan. De werknemers ondervinden dan weinig last. Je vergeet nog wat; naast seks en voedsel willen wij ook WIFI en letterlijk en figuurlijk een platte televisie, om contact met de kudde te houden.

Wat ben ik toch een tut! schreef op 27-07-2017

@Mitis; niet alleen de elite, álle mensen gaan voor status, iedereen wil graag bij de klasse erboven horen. Vandaar de blingbling in woonwagens, veel te grote tv-schermen en auto's voor mensen die moeite hebben om rond te komen, de grote merklogo's op kleding en woonaccessoire's om uit te stralen ' kijk eens wat een 'perfect' mens ik ben'.

Jos schreef op 27-07-2017

wie wil er seks met jouw Tut? de Afrikanen mogelijk.

William S. Burroughs schreef op 27-07-2017

Mochten we ooit ontdekken waarom we hier zijn, dan blijft de vraag: 'Waarom worden we er uitgegooid?' Prettige dag.

William S. Burroughs schreef op 27-07-2017

Tot slot maakt het volgens mij niet uit wat we hier allemaal verzamelen. De kans dat we in het hiernamaals voor een ABN AMRO gebouw door een mercedes zullen worden overreden acht ik nihil. Ik denk en hoop dat geld daar geen enkele rol zal spelen. Prettige dag.

William S. Burroughs schreef op 27-07-2017

Aan Jos. Met alle respect maar u gaat veel te ver. Get a life in plaats van u telkens weer onsterfelijk belachelijk te maken. Prettige dag.

k.e schreef op 27-07-2017

met grote dank aan W s B

Mitis schreef op 27-07-2017

@ tut zei: álle mensen gaan voor status, zullen we dit ambitie noemen? Het verschil tussen een sjoemel polo en sjoemel golf stelt m.i. niets voor, al denkt de bezitter hier anders over. Iedereen leeft binnen zijn eigen illusie. Ook de zeker hardwerkende werkgever behoort m.i. niet tot de elite, ja ik weet het hij denkt er beslist ook anders over. De elite zijn die mensen die in oorverdovende stilte werken aan de toekomst voor zichzelf en hun nageslacht ten koste van alles en iedereen. In mijn werkzame leven heb ik in veel buitenlanden gewoond en gewerkt en te veel gezien, wij wonen beslist niet in het slechtste land...

Wat ben ik toch een tut! schreef op 28-07-2017

@ Mitis; ik heb 'elite' tussen haakjes gezet; hiermee bedoel ik de bezitters van de productiemiddelen zoals fabrieken, grondstoffen, machine's, (landbouw-)grond, kennis. Ambitie is de moeite die iemand doet om hogerop te komen. Ik bedoel dat mensen hun status hoger willen laten LIJKEN, d.m.v. merklogo's op kleding, het lezen van bepaalde tijdschriften, vakantiebestemming, automerk etc.. Door bepaalt automerk te kiezen laat je niet zien wié je bent, maar wié je graag wilt zijn, dit is vaak niveau hoger dan wat je bent.

Dirk Jan schreef op 28-07-2017

Ik harre graag alle reacties van oe leu in het dialect eh zee, moar ja jullie left denk ik een niveau hoger dan daj bint.

richard schreef op 28-07-2017

dat zijn geen haakjes Tut.

Henk schreef op 28-07-2017

@Derkjan ie hebt hemoa geliek.

Irma schreef op 28-07-2017

Klopt Dirk Jan, voor zo'n hoog niveau maken ze wel erg veel schrijffouten.

Wat ben ik toch een tut! schreef op 28-07-2017

@WSB; -Er is geen diepere reden waarom we hier zijn, stom evolutionair toeval. -We gaan dood omdat al onze cellen zich telkens vernieuwen, dit kan niet oneindig doorgaan, omdat er steeds meer foutjes in onze organen komen; dat is de ouderdom, we takelen steeds verder af.

Uw reactie

Naam:
Bericht: