Autisme op de werkvloer: ‘Zo heel anders zijn we niet’
Datum: 02-04-2024
13.28 uur - Acht jaar geleden krijgt Patricia van Geelen te horen dat ze autisme en ADD heeft. Achteraf is ze heel blij met wat zij noemt ‘een stempel’. Ze wil graag haar verhaal doen om te laten zien dat mensen met ASS-problematiek helemaal niet zo anders zijn. “Er wordt vaak gedacht dat autisme en een werkomgeving of gezin niet te combineren zijn. Maar we zijn juist duizendpoten. We kunnen meerdere dingen tegelijk of in hyperfocus werken. Het vraagt soms alleen kleine aanpassingen.”
Ze was een enorm jobhopper, Patricia hield het nergens heel lang vol. “Van kraamverzorgster, tot timmerman of secretaresse. Ik heb van alles geprobeerd. Maar als ik eenmaal was ingewerkt en het ‘trucje’ ergens kende, vond ik het al snel niets meer aan.” Toch werkt ze inmiddels al dertien jaar als inkoper bij haar huidige werkgever, een metaalbewerkingsbedrijf. En dat komt misschien juist doordat ze een diagnose kreeg. “Nadat ik in een zware depressie belandde, werd er uiteindelijk ADD en autisme geconstateerd. Achteraf ben ik daar heel blij mee. Je weet namelijk dat je intelligent genoeg bent om een opleiding te volgen of een baan te hebben, maar je krijgt het niet voor elkaar. Nu realiseer ik me veel meer waar ik tegen vecht, het geeft rust om het te weten.”
Na haar diagnose is Patricia altijd open over haar situatie geweest. Naar haar omgeving, maar ook naar haar werkgever. “Ik had altijd het gevoel dat ik mijn best moest doen om ‘normaal’ te zijn, dat ik op mijn tenen moest lopen. Dan ga je fouten maken, je wordt moe en chagrijnig en daardoor krijg je juist het gevoel dat mensen je raar vinden. Omdat ik nu juist durfde te zeggen wat er aan de hand was, voelde ik me veel vrijer om mezelf te kunnen zijn.”
Voor mij geen beperking
Volgens Patricia is het een vooroordeel dat werkgevers grote aanpassingen zouden moeten doen om iemand met autisme in dienst te nemen. “Ik denk zelfs dat veel werkgevers al één of twee mensen met ASS in hun teams hebben. Soms is het namelijk helemaal niet zo duidelijk.” Bij haar waren grote aanpassingen niet nodig, de grootste aanpassing deed ze namelijk zelf. Ze durft vaker te vragen of een collega nog even iets op de mail zet, omdat ze het anders vergeet. “Als je altijd controle wil houden, terwijl dat niet lukt, dan word je daar een naar mens van. Ik heb mezelf nu leren kennen en daardoor weet ik ook wanneer ik me uit moet spreken.”
Gewoon vragen
De grootste verandering is dus dat Patricia zichzelf heeft geaccepteerd. “Ik vraag het nu gewoon als ik iets nodig heb, denk bijvoorbeeld aan een plek om me even goed te kunnen concentreren. Een kantoortuin is niet echt iets voor mij. Maar ik zie het totaal niet als een beperking dat ik autisme heb. Ik kan sommige aspecten juist heel goed gebruiken. Mijn baan is heel divers en ik kan veel projecten naar me toe trekken. Mijn hyperfocus kan ik dan juist heel goed inzetten.” Ook gesprekken met verkopers zijn bij Patricia heel efficiënt. “Verkopers willen vaak een heel mooi verhaal vertellen, ik wil gewoon weten wat het product is en wat het kost. Dat levert wel eens grappige gesprekken op.”
Omarm het
Omdat bij Patricia de lijn tussen overprikkeling en onderprikkeling dun is, heeft ze in overleg met haar werkgever besloten om in minder uren hetzelfde werk te blijven doen. “Dat betekent dat ik harder moet werken, het geeft dus meer uitdaging. Maar daarnaast heb ik ook meer tijd voor rust. Het werkt voor mij heel goed. Ruimte voor mezelf betekent in mijn geval dat er ook meer ruimte is voor anderen.” Daarnaast heeft ze in plaats van een vaste starttijd, nu een bepaald tijdsbestek waarin ze aan mag komen op haar werkplek. “Ik heb moeite met op tijd komen en begon daardoor vaak al heel slecht. Deze oplossing is voor mij fantastisch. Afspraken plan ik vaak pas na 10.00 uur, puur omdat ik geen ochtendmens ben, maar ook omdat ik overgevoelig ben voor parfum. Na 10.00 uur is die geur meestal een beetje uitgewerkt. Het is iets kleins, maar het helpt mij.”
Voor mensen met ASS en werkgevers heeft Patricia een paar tips. “Omarm de aspecten van autisme, je kunt ze namelijk heel goed gebruiken. Wees open naar elkaar, kleine dingen kunnen al heel erg helpen. Iemand heeft echt geen subsidie nodig om jou in dienst te nemen. In veel gevallen kunnen we gewoon volwaardig meedraaien in de maatschappij. Anderen kunnen ook wel eens niet zo ‘lekker’ communiceren. Er zijn genoeg situaties geweest waarin ik dacht: ‘En dan ben ik de autist?!’. Er heerst nog steeds een enorm taboe op autisme, maar zo heel anders zijn we eigenlijk helemaal niet.”
Reacties via Facebook
Vanaf nu kun je ook reageren via Facebook! Wel zo makkelijk. Als je liever via het normale reactieformulier werkt, kan dat natuurlijk ook. De reacties worden niet vermengd, zodat de mensen die het bericht via Facebook krijgen, de discussie ook kunnen volgen.
